Pielgrzymka jest szczególnym czasem przeżywania jedności wspólnoty Kościoła, poznaniem bogactwa i wielkiego dziedzictwa kulturowego Kościoła katolickiego. Pielgrzymka to akt wiary, świadectwo miłości. Jezus ciągle się przemieszczał, odwiedzał bliskich i przyjaciół, ale też nawiedzał świątynie i przeróżne ważne dla Izraelitów miejsca. Ludzie, którzy pragnęli słuchać Jego nauki, kroczyli za Nim. Wszędzie gdzie Go spotkali doznawali uzdrowień i wielbili Boga. Pielgrzymować - to, budować wspólnotę, budować pragnienie modlitwy, kochać Boga w drugim człowieku, uczyć się życia z Bogiem. Człowiek pielgrzymuje całe życie - Homo Viator (nieustannie w drodze). Człowiek będąc w drodze wciąż zdobywa nowe doświadczenia, zmienia się w skutek wydarzeń, dlatego pielgrzymka jest formą rekolekcji, namiotem spotkania z Bogiem. Pielgrzymowanie do miejsc świętych, sanktuariów jest nie tylko wędrówka pątników, nabożeństwem, ale odnową życia religijnego. To czas łaski nieustannie spływającej na każdego, kto powierza swoje życie Bogu i Maryi. Pielgrzym czerpie siłę i moc z miejsc świętych słynących z niezliczonych łask.
Pomimo iż wymiar religijny jest najważniejszy - to pielgrzymki zawsze prowadzą drogami szczodrze obdarowanymi przez historię i naturę. Zabytki i krajobrazy warte są zwiedzania, jako świadectwa twórczego działania ducha ludzkiego i twórczej mocy Boga. Takie wspólne pielgrzymowanie staje się sposobnością poznania ogromnego dziedzictwa kultury chrześcijańskiej, bogactwa kościoła, jest pogłębianiem wiary a wielokrotnie odkrywaniem piękna wiary i przypowieści o wspólnocie. Na pielgrzymkowym szlaku budujemy wspólnotę poprzez codzienną Eucharystię, wspólną modlitwę, ale również poprzez tak prozaiczne czynności jak wspólny posiłek.